تعیین بهترین شاخص ریخت سنجی در کنترل کیفی جمعیت جنسی زنبور پارازیتوئید (Lysiphlebus fabarum (Braconidae: Aphidiinae

فقدان روش کنترل کیفیت طی پرورش انبوه دشمنان طبیعی ممکن است منجر به شکست برنامه های کنترل زیستی شود. اندازه بدن به عنوان یک معیار موثر بر ویژگی­ های زیستی، به طور معمول در کنترل کیفی پارازیتوئیدها مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. در این پژوهش مناسب ­ترین شاخص ریخت‌ سنجی که بتواند بیشترین همبستگی را با اندازه بدن و بار تخم در جمعیت­ جنسی زنبور (Lysiphlebus fabarum (Marshall، هنگام پرورش روی سنین مختلف پورگی شته سیاه باقلا، Aphis fabae Scopoli برقرار کند، تعیین شد. آزمایش‌ها در اطاق رشد (دمای 1 ± 21 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 70-60% و دوره نوری 16:8 تاریکی: روشنایی) انجام شد و شاخص ­های ریخت‌سنجی مورد مطالعه شامل عرض کپسول سر، طول بال جلو و طول ساق پای عقب بودند. بر اساس نتایج، عرض کپسول سر به عنوان بهترین شاخص برای پیشگویی طول بدن در زنبورهای پرورش یافته روی پوره سن دوم شته سیاه باقلا (مناسب‌ترین سن میزبان برای پرورش زنبور) تعیین شد، در حالی که طول بال جلو به عنوان بهترین شاخص در کل پوره‌های مورد مطالعه معرفی شد. همچنین بار تخم ارتباط مستقیمی با اندازه بدن در زنبورهای پرورش یافته در چهار سن پورگی شته میزبان داشت و طول بال، بیشترین همبستگی را با بار تخم زنبورهای پرورش یافته در چهار سن پورگی نشان داد. مطابق با نتایج به دست آمده، طول بال جلو یک شاخص مناسب برای نظارت کیفی در پرورش انبوه این جمعیت زنبور L. fabarum می‌باشد.